Piosenki

Pomysł, aby podjąć taki temat na Warszawskiej Jesieni, pojawił się już kilka lat temu i regularnie powracał. W końcu nadarzył się odpowiedni moment, aby się tym zająć, co wynika z przewodniego wątku tegorocznej edycji. Początkowo idea była dość prosta – zaprosić do projektu uznany zespół specjalizujący się w wykonawstwie muzyki nowej, wybraną grupę popularnych wokalistek i wokalistów oraz grupę kompozytorek i kompozytorów. Ten pomysł szybko upadł – podobne połączenia i projekty pojawiają się co jakiś czas od wielu już lat. Nie chodziło bowiem jedynie o napisanie piosenek, ale o włączenie w to wszystko szerszych kategorii estetycznych, które charakteryzują wykonawców muzyki popularnej. Stąd pomysł, aby do projektu zaprosić cały zespół z tego kręgu i postawić przed kompozytorkami i kompozytorami nowe zadanie: napisania piosenek dla wykonawców bez studiów muzycznych. Musiała to być jednak grupa o bardzo wyrazistym idiomie estetycznym, brzmieniowym i ekspresyjnym. Dlatego wybór padł na Hańbę!

Całą koncepcję koncertu spoiły napisane specjalnie na tę okazję teksty autorstwa Grzegorza Uzdańskiego, który doskonale wyczuł retorykę, jaką posługuje się zespół. Jednak w tej surowej prostocie nie chodziło tym razem o przeniesienie się w alternatywną rzeczywistość sprzed kilkudziesięciu lat, jak to robi konsekwentnie w swojej twórczości ta punkowo-folkowa grupa, ale umiejscowienie tematyki wierszy w dzisiejszej codzienności. W ten oto sposób doszło do bezprecedensowej sytuacji: po raz pierwszy w historii na Warszawskiej Jesieni odbędzie się koncert z piosenkami. Po prostu Hańba!

Artur Zagajewski (fragment tekstu kuratorskiego)